De witte motor

Kelly beet op haar tanden, ze zou geen melk meer drinken, niet in de koffie, geen chocomelk, geen yoghurt, geen slagroom, geen ijsjes -ze snikte even - geen rijstpap of pudding, geen dubbele vla, en ook geen enkele, geen kaas.
Ze beet op haar nagels en dacht aan al die kalfjes die net geboren bij hun moeder werden weggehaald, een restproduct, bijna afval, gedumpt in een kist, zonder mama, helemaal alleen,

Kelly snikte, en ze herinnerde zich de wazige foto die haar mama vroeger altijd bij had, van haar, een babyversie van Kelly, zielig hoopje prematuur, met een pampertje dat maten te groot leek, en met zo'n eng buisje in haar neus. Een garnaaltje, in een plastic bakje overgeleverd aan de goodwill van enkele norse zuster-verpleegster.

Geen denken aan dat haar mama haar mocht aanraken, of pakken, of de borst geven, neeneee, dat was allemaal slecht, melkpoeier kreeg ze, en liefde moest ze later maar inhalen.
En had er iemand compassie met haar? Of met haar mama? Kelly lachte schamper, ze slikte haar tranen in en opende een grote pot B&J-ijs, bananasplit helemaal voor haar alleen.

Er zijn grenzen aan veganisme

Innerlijke transitie

'Maar we gaan een compost-toilet installeren, en dat is echt wel voor de meer geoefende transitionele mens.'
Kelly twijfelde wel even over de term 'transitionele mens' maar het klonk wel chique en ze wou indruk maken op de man die voor haar zat.
Edward zuchtte, en wreef in zijn lange, grijze haar. 'Je verzuipt in uiterlijkheden, Kelly kind,' zei hij. 'Je moet terug naar de bron, terug naar je eigen innerlijke zelf. Voor jou is een composttoilet een BMW, de patserwagen van de alternatieve elite, jouw manier om te zeggen dat je meer bent, beter, gerichter en consequenter, terwijl je pas één mens bent als je het hoogste bewustzijn en de amoebe in harmonie samengaan.
Je moet op zoek gaan naar de Innerlijke Transitie, Jouw Innerlijk Transitie. En die persoonlijke weg die je zal moeten bewandelen zal niet eenvoudig zijn. Kies niet de landweg met de bessen, maar durf af te wijken van het pad dat je voor jezelf hebt uitgestippeld, durf risico te nemen, Kelly, zing voor de tomatenplanten, declameer poëzie op de grote markt, bundel al de indrukken tot een mooi en harmonieus geheel, tot een eenheid die je een gevoel van rust geeft.'
'Zullen we nu samen op zoek gaan? Kelly, Wil je samen met mij een risico nemen, in vertrouwen?'

Hij keek Kelly aan, en streek met de achterkant van zijn hand over haar wang.
Kelly sprong op, het was al laat, en meneer Janssens wachtte met het eten, ze was al veel langer weggebleven dan ze gezegd had.

Thuis had meneer Janssens een verrassing, fritjes van de frituur, want de boog moet niet altijd gespannen zijn, toch?

Terwijl ze haar berepoot opat, met veel mamoetsaus dacht ze dat dat Eduard dat waarschijnlijk niet bedoelde met afwijken van het uitgestippelde pad, maar de amoebe in haar vond het allemaal best.