Kelly was blij dat ze er eens veertien dagen tussenuit was
geweest, en het had blijkbaar toch alleen maar geregend hier in België,
dus ze had niets gemist. Maar toch was het pretig om weer thuis te zijn, en
nieuwsgierig liep ze naar haar tuin. Wat zag die er fris groen uit, en
vol.
Maar waar waren haar planten? Vreemde groene grassen verstikte de
erwtjes, er waren veel meer netels dan ze twee weken geleden had laten
staan voor bloedzuiverende netelsoep. En die stevige plant met grote
bladeren die ze zo mooi vond dat ze hem uit de berm had gegraven en in haar border had gezet stond nu in heel haar tuintje.
Dit kreeg ze nooit meer goed, en straks kwamen de vrienden van leef
lekker Zonder pesticides (llZp). Als een waanzinnige begon Kelly te
wieden.
Na een kwartiertje zakte ze hijgend door haar knieën, er was geen
beginnen aan, wat zouden ze straks wel van haar denken, zo'n slordige
tuinvrouw hadden ze waarschijnlijk nog nooit gezien.
Wat later stonden ze allemaal te kijken terwijl Kelly zich verontschuldigde, en iets over invasie van onkruid mompelde.
'Onkruid bestaat niet, lieve schat, kijk toch eens wat een meerwaarde
hier op jouw stukje grond. Daar kan je toch alleen maar dankbaar voor
zijn' zei Eline, 'oh, je hebt zelfs distels, weet je dat dat een
waardplant is voor de baby's van de distelvlinder? Schattig toch,
misschien hebben die rupsjes ook jouw zonnebloemen daar opgegeten.'
Kelly piepte iets, ze had nog niet gezien dat haar mooie zonnebloemen
kaalgevreten waren, en wie noemt rupsen nu baby's? Fons had een al een
stukje netel afgebroken, 'heerlijk gesnipperd in de sla' riep hij
verrukt. 'En die', vroeg Kelly, wijzend naar de grote stengels met mooie
blaren 'wat is dat, mag dat weg?'
'Japanse duizendknoop' kirde de dames in koor, 'onverwoestbaar, kan
zelfs tegen round up, haha dit is de natuur die een middelvinger maakt
tegen Monsanto. ' Maar er is zo veel' kreunde Kelly. 'Lekker als spijs,
zoals rabarber' zei Fons wiens mond nu vol met vogelmuur zat, want
dat is zo lekker fris, en zit boordevol ijzer!
'Maar waar zijn mijn koolrabi's ' Kelly huilde nu bijna. Ze keek naar de
kaalgegeten stengeltjes van wat eigenlijk mooie, lekker koolrabi's hadden
moeten zijn. Ze wou precies niets meer horen en begon onkruid tussen de
aardbeien uit te trekken.
'Aaaaaaaah, niet doen, kortzichtig mens' van schrik gooide Kelly de
uitgetrokken plantjes op de grond. Barbara bukte zich en raapte
ze liefdevol op. 'zeweetnietwatzedoetschattie' fluisterde ze tegen de
plantjes. Dat is wel zevenblad, en dit zuring, en daar ligt nog wat
hondsdraf.' Terwijl Barbara een beetje grond los woelde om de planten
terug uit te planten, raapte Fons ook een deel van de plantjes op.
'Heerlijk in salade, in kleine stukjes!' 'Jammer dat al die
broccoliplantjes in de weg staan, je zou veel meer wild voedsel kunnen
oogsten, met een beetje geluk krijg je rupsen van het grote koolwitje,
een mooie vlinder, en meer plaats voor herderstasje en hagewinde. '
Kelly droop af. Zou netelgier ook tegen bemoeizieke onkruidlovers helpen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten