vrijdag 22 mei 2015

If you can't beat it, eat it!

Kelly was blij dat ze er eens veertien dagen tussenuit was geweest, en het had blijkbaar toch alleen maar geregend hier in België, dus ze had niets gemist. Maar toch was het pretig om weer thuis te zijn, en nieuwsgierig liep ze naar haar tuin. Wat zag die er fris groen uit, en vol. 
Maar waar waren haar planten? Vreemde groene grassen verstikte de erwtjes, er waren veel meer netels dan ze twee weken geleden had laten staan voor bloedzuiverende netelsoep. En die stevige plant met grote bladeren die ze zo mooi  vond dat ze hem uit de berm had gegraven en in haar border had gezet stond nu in heel haar tuintje.
Dit kreeg ze nooit meer goed, en straks kwamen de vrienden van leef lekker Zonder pesticides (llZp). Als een waanzinnige begon Kelly te wieden.


Na een kwartiertje zakte ze hijgend door haar knieën, er was geen beginnen aan, wat zouden ze straks wel van haar denken, zo'n slordige tuinvrouw hadden ze waarschijnlijk nog nooit gezien.

Wat later stonden ze allemaal te kijken terwijl  Kelly zich verontschuldigde, en iets over invasie van onkruid mompelde.


'Onkruid bestaat niet, lieve schat,  kijk toch eens wat een meerwaarde hier op jouw stukje grond. Daar kan je toch alleen maar dankbaar voor zijn' zei Eline, 'oh, je hebt zelfs distels, weet je dat dat een waardplant is voor de baby's van de distelvlinder? Schattig toch, misschien hebben die rupsjes ook jouw zonnebloemen daar opgegeten.' Kelly piepte iets, ze had nog niet gezien dat haar mooie zonnebloemen kaalgevreten waren, en wie noemt rupsen nu baby's? Fons had een al een stukje netel afgebroken, 'heerlijk gesnipperd in de sla' riep hij verrukt. 'En die', vroeg Kelly, wijzend naar de grote stengels met mooie blaren 'wat is dat, mag dat weg?'
'Japanse duizendknoop' kirde de dames in koor, 'onverwoestbaar, kan zelfs tegen round up, haha dit is de natuur die een middelvinger maakt tegen Monsanto. ' Maar er is zo veel' kreunde Kelly. 'Lekker als spijs, zoals rabarber' zei Fons wiens mond nu vol met vogelmuur zat, want dat is zo lekker fris, en zit boordevol ijzer!
'Maar waar zijn mijn koolrabi's ' Kelly huilde nu bijna. Ze keek naar de kaalgegeten stengeltjes van wat eigenlijk mooie, lekker koolrabi's hadden moeten zijn. Ze wou precies niets meer horen en begon onkruid tussen de aardbeien uit te trekken.
'Aaaaaaaah, niet doen, kortzichtig mens' van schrik gooide Kelly de uitgetrokken plantjes op de grond. Barbara bukte zich en raapte ze liefdevol op. 'zeweetnietwatzedoetschattie' fluisterde ze tegen de plantjes. Dat is wel zevenblad, en dit zuring, en daar ligt nog wat hondsdraf.' Terwijl Barbara een beetje grond los woelde om de planten terug uit te planten, raapte Fons ook een deel van de plantjes op. 'Heerlijk in salade, in kleine stukjes!' 'Jammer dat al die broccoliplantjes in de weg staan, je zou veel meer wild voedsel kunnen oogsten, met een beetje geluk krijg je rupsen van het grote koolwitje, een mooie vlinder, en meer plaats voor herderstasje en hagewinde. '


Kelly droop af.  Zou netelgier ook tegen bemoeizieke onkruidlovers helpen?